Prawa pracownicze, takie jak konstytucja gwarantuje pracownikom

Prawa pracownicze zawarte są, jak zobaczymy w tym artykule, w wielu tekstach i ustawach. We włoskiej konstytucji, w statucie pracowniczym, w traktatach podpisanych na poziomie europejskim i międzynarodowym.

Normy i przepisy prawa pracy odpowiadają na potrzebę ochrony pracowników w ogólności, aw szczególności pracowników podległych, którzy ze względu na rolę pracownika objętego ochroną znajdują się w niekorzystnej sytuacji w stosunku do pracodawcy.

Prawa pracownicze w konstytucji włoskiej

Pierwszym tekstem, do którego należy się odnieść w kwestii praw pracowniczych, jest włoska konstytucja. Tekst zawiera kilka artykułów poświęconych robotnikowi, z których większość znajduje się w Tytule III – Stosunki gospodarcze.

Artykuł 35

Praca jest chroniona we wszystkich formach i zastosowaniach. Republika chroni pracę Włochów za granicą i popiera umowy międzynarodowe w tej sprawie praca i prawa.

Artykuł 36

Artykuł ustanawia prawo pracownika do wynagrodzenia proporcjonalnego do ilości i jakości jego pracy.

Konstytucja stanowi, że wynagrodzenie musi umożliwiać pracownikowi (i jego rodzinie) godne i wolne życie.

Artykuł podkreśla również inne ważne prawa: tygodniowy odpoczynek i płatne urlopy.

Artykuł 37

Fundamentalne znaczenie ma artykuł 37 poświęcony prawom kobiet. Artykuł to powtarza pracujące kobiety mają takie same prawa jak pracujący mężczyźni.

Określa się również, że kobiecie pracującej należy zagwarantować możliwość pełnienia roli matki, opieki nad dzieckiem. Z artykułu tego wynikają zasady ochrony macierzyństwa w pracy.

Artykuł 37 chroni również pracę dzieci, ustanawiając zarówno prawo do wynagrodzenia dla nieletnich, jak i minimalny wiek.

Artykuł 38

Konstytucja chroni pracowników, którzy są ofiarami urazów, chorób, niepełnosprawności, przymusowego bezrobocia i stażu pracy.
Należą do nich NaspI, odszkodowanie w przypadku nieumyślnej utraty pracy oraz system emerytalny.

Artykuły 39 i 40

Artykuł 39 uznaje wolne prawo do organizacji związkowych. Związki mogą podpisywać układy zbiorowe i chronić pracownika z wielu punktów widzenia.

Artykuł 40 ustanawia prawo do strajku.

Artykuł 41

Wreszcie, w odniesieniu do ochrony pracowników, należy podkreślić artykuł 41, który stanowi, że prywatna inicjatywa gospodarcza jest wolna pod warunkiem, że nie powoduje szkód dla społeczeństwa i bezpieczeństwa.

Prawa pracownicze w „Statucie pracowniczym”

Statut pracowniczy zawarty jest w ustawie nr 300 z dnia 20 maja 1970 r. Ustawa ustanawia cały szereg zasad mających na celu ochronę wolności i godności pracowników.

Wraz z Konstytucją Statut jest istotnym punktem odniesienia w zakresie praw pracowniczych.

Ustawa jest podzielona na sześć tytułów, z których każdy dotyczy tematu od wolności pracowników po przepisy dotyczące zatrudnienia.

Artykuły zawarte w Statucie Robotniczym obejmują:

artykuł 1

Ustanawia prawo pracownika do wyrażania swoich opinii (politycznych, religijnych i światopoglądowych) w granicach zawartych w Konstytucji.

Artykuł 5

Zabrania pracodawcom sprawdzania pracownika pod kątem choroby lub urazu.

Kontrole mogą być przeprowadzane wyłącznie przez właściwe organy.

Artykuł 6

Zakazuje ona pracodawcom przeprowadzania kontroli osobistych, z wyjątkiem sytuacji, gdy są one niezbędne do ochrony majątku firmy.

Artykuł 9

Ustanawia ona prawo pracowników do sprawdzenia, czy przestrzegane są zasady bezpieczeństwa pracy, a co za tym idzie, czy pozwalają one na maksymalną ochronę zdrowia jednostki.

Artykuł 10

Artykuł chroni pracowników-studentów. Ci drudzy mają prawo żądać zmian w pracy, które umożliwiają zarówno naukę, jak i pracę.

Ponadto pracodawca nie może zobowiązać ucznia-pracownika do pracy w godzinach nadliczbowych.

Artykuł 13

Wprowadza w tematykę ról i obowiązków w firmie. Zgodnie z prawem pracownik musi wykonywać zadania, na które podpisał umowę, lub zadania uważane za wyższą kategorię.

Podobnie, jeśli nie jest to konieczne, nie można przenosić pracownika z jednego działu produkcji do drugiego.

Artykuł 15

Zakazuje pracodawcy zwalniania pracownika z powodów dyskryminacyjnych, podobnie motywacja ta nie może być przyczyną sankcji dyscyplinarnych lub przeniesień.

Artykuł 18

Artykuł przewiduje przywrócenie pracownika do pracy w przypadku zwolnienia go bez uzasadnionej przyczyny. Zadaniem sędziego jest nakazanie przywrócenia do pracy.

Prawa pracownicze: przepisy obowiązujące we Włoszech

Dodatkowe przepisy dotyczące praw i obowiązków pracowników, do których należy się odnieść, to:

Ustawa nr 16 – 15 lipca 1966 r

Ustawa „Przepisy dotyczące zwolnień indywidualnych” jest nieodłącznym elementem zwolnień pracowników stałych.

Stałych pracowników nie można zwolnić bez uzasadnionej przyczyny. Niemożność zwolnienia z powodów dyskryminacyjnych potwierdza się ustnie lub gdy sędzia stwierdzi nieuzasadnioną przyczynę.

Trawnik. 223 – 23 lipca 1991

Ustawa 223/91 dotyczy kwestii zwolnień grupowych.

Składa się z 31 artykułów i określa takie aspekty jak: mobilność pracowników, integracja płac w przypadku nadwyżek kadrowych, zwolnienia oraz różne przepisy dotyczące praw pracowniczych.

Ustawa potwierdza nieskuteczność zwolnień ustnych i generalnie chroni pracowników przed zwolnieniami grupowymi z wielu punktów widzenia.

W szczególności zwracamy uwagę na podstawową zasadę, zgodnie z którą zwolnienie grupowe może zostać zarządzone przez firmę tylko wtedy, gdy jest to jedyny możliwy sposób.

Trawnik. 196 – 24 czerwca 1997

Ustawa 196/97 reguluje m.in prawa pracownicze świadczenia usług o charakterze tymczasowym.

Prawo stanowi, że rodzaj pracy tymczasowej może być stosowany tylko w określonych przypadkach. Pomiędzy tymi:

• zastąpić innego pracownika;
• gdy jest to wyraźnie przewidziane w układach zbiorowych;
• w sektorze rolnictwa;
• w przypadku zapotrzebowania na pracownika do zadań, które nie są generalnie wymagane przez firmę.

Ustawa pełni podwójną funkcję, z jednej strony ułatwia wejście na rynek pracy poprzez uregulowanie elastycznych form pracy, z drugiej ma na celu ustanowienie szeregu zasad chroniących pracownika i zapobiegających przekształceniu pracy tymczasowej w ćwiczyć.

Prawa pracownicze na szczeblu unijnym i międzynarodowym

Na koniec przyjrzyjmy się głównym prawom na szczeblu unijnym i międzynarodowym.

Każdy pracownik należący do UE ma gwarancję ochrony. Dyrektyw europejskich dotyczących pracy jest wiele i dotyczą one różnych dziedzin.

Jeśli chodzi o politykę zatrudnienia i politykę społeczną, można odnieść się do zawartości EUR-Lex.
W szczególności pracownicy europejscy mają prawa i ochronę nieodłącznie związane z następującymi dziedzinami:

• bezpieczeństwo i higiena pracy;
• prawo do pracy;
• ochrona w przypadku dyskryminacji;
• polityki sprzyjające włączeniu społecznemu i ochrony socjalnej;
• zasad mających na celu promowanie mobilności.

Na szczeblu międzynarodowym główne traktaty podpisane przez Włochy w sprawie praw pracowniczych to:

Traktat wersalski

Porozumienie osiągnięte w 1919 r., dzięki któremu narodziła się Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP), ustanawia pierwszą podstawową zasadę, zgodnie z którą tylko dzięki pokojowi możliwe jest poszanowanie sprawiedliwości społecznej. Wśród celów w zakresie praw pracowniczych wymienia się: promocję praw każdego pracownika oraz chęć ochrony kondycji pracowników znajdujących się w niekorzystnej sytuacji.

Deklaracja Filadelfijska

Przypomina o podstawowych prawach człowieka, wolności wypowiedzi i zrzeszania się oraz o tym, że pracownicy muszą być traktowani z szacunkiem i godnością.

Deklaracja Narodów Zjednoczonych

Deklaracja ma na celu ochronę pracowników z punktu widzenia praw. Ponadto potępia: wszelkie formy pracy obowiązkowej i przymusowej, wykorzystywanie pracy dzieci, dyskryminację i korupcję. Zachęca do: rokowań zbiorowych, prawa do zrzeszania się oraz przyjmowania przez firmy polityk mających na celu wspieranie środowiska.

Prawa pracownika w inteligentnej pracy

Konstytucja, prawa i traktaty międzynarodowe mają taką samą wartość dla inteligentnych pracowników.
Wielu zostało nagle katapultowanych w nową rzeczywistość pracy z powodu stanu zagrożenia epidemiologicznego. Do 31 marca 2021 r. pracownik był „przenoszony” do inteligentnej pracy na podstawie ustnego porozumienia.

Po tym terminie istnieje obowiązek uzgodnienia między pracownikiem a pracodawcą sposobu pracy z domu. Umowa musi zostać usankcjonowana na piśmie i przesłana drogą elektroniczną za pośrednictwem dedykowanej platformy Ministerstwa Pracy.

Oprócz wyżej wymienionych praw, pracownikowi lub w przypadku układów zbiorowych pracy przysługuje ochrona w niektórych aspektach pracy zdalnej. W szczególności:

• Dostępne pracodawcy metody nadzorowania pracowników;
• reszta dni;
• Prawo do odłączenia;
• Narzędzia technologiczne dostępne dla pracownika;
• Z punktu widzenia traktowania ekonomicznego, ustanowionego przez prawo, pracownik inteligentnej pracy ma prawo do takiego samego odszkodowania, jakie przysługuje pracownikom na miejscu.

Ogólnie rzecz biorąc, pracownik ma również prawo do wszelkich świadczeń zapewnianych przez firmę.

Ponadto, chociaż definicja inteligentnej pracy nie ogranicza pracy do określonych godzin i fizycznych lokalizacji, pracodawcy są zobowiązani do przestrzegania limitów dni i godzin określonych w układzie zbiorowym pracy lub umowie o pracę.

Obowiązkiem firmy pozostaje zagwarantowanie pracownikom prawa do zdrowia i bezpieczeństwa, nawet jeśli nie są już obecni w biurach firmy. Podobnie jak prawo pracownika do posiadania całego wyposażenia technologicznego do wykonywania pracy.

Prawo do ubezpieczenia w razie wypadku i choroby (INAIL) również pozostaje niezmienione.

Ogólnie rzecz biorąc, pracownik w inteligentnej pracy korzysta z tych samych praw, a także z tych samych obowiązków. W rzeczywistości firma ma prawo do podjęcia działań dyscyplinarnych, nagan, zawieszeń, takich jak odwołanie się, w przypadkach przewidzianych prawem, do zwolnienia.